Henri van Sypesteyn

Overal waar je kijkt is het hartstikke groen: prachtige bomen, struiken en zelfs een aantal rozen die overal lijken op te duiken. Hier en daar zijn een aantal waterlopen te bekennen. Het lijkt wel rechtstreeks uit het eeuwenoude sprookje Doornroosje te komen. Toch bestaat het echt: Kasteel Museum Sypesteyn.

Hoewel het allemaal heel sprookjesachtig klinkt, is het in werkelijkheid de gerealiseerde droom van één man. Dit kasteel was namelijk de droom van jonkheer Henri van Sypesteyn. Hij was degene die dit kasteel tussen 1912 en 1920 opbouwde. Zijn droom heeft geleid tot het kasteel zoals we het Kasteel Museum Sypesteyn tegenwoordig kennen.

Het ontwerp

Het begon dus allemaal met een droom van jonkheer Van Sypesteyn. Maar waar kwam die plotselinge droom eigenlijk vandaan? Van Sypesteyn was er heilig van overtuigd dat hij dit kasteel bouwde op de oude fundamenten van het verdwenen middeleeuwse stamslot van zijn familie. Hij was namelijk de laatste mannelijke telg uit de familie Van Sypesteyn. Ter nagedachtenis aan zijn familie, wilde hij daarom dit verdwenen middeleeuwse slot opnieuw herbouwen.

Omdat de jonkheer zelf geen verstand van zaken had op het gebied van architectuur, moest hij hulp inschakelen van een architect. Het ontwerp dat de eerste architect die hij benaderde maakte, verwees in zijn ontwerp zeker naar het verleden. Volgens de jonkheer had het ontwerp echter meer weg van een luxe landhuis van de Belle Époque. Iets wat van Sypesteyn absoluut niet wilde. Samen met een plaatselijke aannemer, ontwierp hij daarom zelf een sober oud-adellijk huis.

Tijdens de bouw van het kasteel probeerde de jonkheer zo getrouw mogelijk te blijven. Hij werkte namelijk zoveel mogelijk met gebruikte bouwmaterialen uit oude gebouwen. De neo-gotische architecten van zijn tijd streefden naar stijlzuiverheid van een fictief moment in het verleden.

De tuin

Niet alleen in het ontwerp van het kasteel stopte van Sypesteyn veel tijd en aandacht, maar zelfs in de tuin! Hij deed uitgebreid onderzoek naar de Oud Nederlandse tuinkunst. Die zag hij als het vergeten voorbeeld voor de veel bekendere formele Franse tuinkunst. Zijn ideeën publiceerde hij zelfs in het eerste boek over oude Nederlandse tuinarchitectuur.

Van Sypesteyn plantte veel bijzondere uitheemse bomen en struiken in zijn tuin. Deze planten waren in die tijd nog onbekend in Nederland, maar behoren nu tot de oudste van ons land. Van boomgaarden met oude appel- en perenrassen, een slottuin met kleine haagjes met rozen ertussen en zelfs een doolhof, de prachtige tuin van Kasteel Museum Sypesteyn is nog altijd te bewonderen.

Kan jij nu al niet wachten om een kijkje te nemen in de bijzondere collectie van Henri van Sypesteyn? Of wil je de sprookjesachtige tuin met eigen ogen bewonderen? Bekijk dan nu de website voor meer informatie!